Proje

17 Şubat 2020 - Proje Hazırlığı

Teknik ekibimiz bölgeye giderek yer tespiti ve fizibilite çalışmalarını gerçekleştirdi. Kuyu ve dağıtım merkezleri lokasyonları belirlendi.

19 Mart 2020 - Projelendirme

Köyün su çözüm projesi oluşturuldu.

14 Nisan 2020 - Köy Bilgileri

Köyün drone, fotoğraf ve video çekimleri tamamlandı. Röportaj formları oluşturuldu. Jeolojik ve jeofizik rapor hazırlandı.

08 Eylül 2020 - Proje Uygulama

Proje alanı ziyaret edildi. Dağıtım merkezleri ve su şebeke hattı son halini aldı.

12 Eylül 2020 - Sondaj

Çalışmalarımız sonucunda belirlenen noktada derin sondaj gerçekleştirildi.

Proje Uygulama Çalışmalarımız Devam Ediyor

Projemizle ilgili çalışmalarımız devam etmektedir. Gelişmeler bağışçılarımızla paylaşılacaktır.

Zuhra Hamis, 14 yaşında

Adım Zuhra. 6.sınıfa gidiyorum. 5 kardeşiz. 3 erkek 1 de kız kardeşim var. 8 yaşından beri su taşıyorum. Annem su taşımaya gittiğinde ev işleri ve kardeşlerimle ben ilgilenmek zorunda kalıyorum. Sadece evimizde değil, okulumuzda da su yok. Ellerimizi temizlemek için su kullanamıyoruz. Her zaman suyu kaynatamadığımız için topladığımız kirli sulardan içiyoruz, bu nedenle sağlık sorunlarımız hiç bitmiyor. Umarım bir gün bu sorunlar biter. Eğer su taşımayı bırakıp ders çalışabilirsem gelecekte doktor olup topluma sağlık konusunda yardımcı olmak istiyorum.

Ikra Ramadan, 15 yaşında

Ben Ikra. 6 kardeşim var, 3 kız 3 erkek. 8 yaşından beri günde 8 saat su taşımak zorundayım. Aileme sadece su taşımada değil, ev işlerinde ve tarlada da yardım ediyorum. Ulaşabildiğimiz kirli suları bazen kaynatma imkânı bulamadığımız için hep hastalanıyoruz. Bedenim çok yorgun düşüyor ve iyileşmem zaman alıyor. Köyümüze su kuyusu açılabileceğini duyduğumdan beri çok sevinçliyim. Eğer Türk halkı bize böyle bir imkân sağlarsa eğitimime zaman ayırıp ders çalışabileceğim ve gelecekte iyi bir öğretmen olup toplumumuza eğitimin önemini aşılayabileceğim.

Rehema Rashid, 33 yaşında

Adım Rehema. Ben bu köyde doğdum. Üç kardeşim var ve  4 çocuk annesiyim. Ben albino’lu doğduğum için  annem beni kabullenemeyip öldürmek istemiş çünkü bizim buralarda albinolu çocuklar uğursuzluk olarak görülüyormuş. Annem babamı beni öldürmesi için çok uğraşmış ve benimle hiç ilgilenmemiş.

Babam dini liderlere danışmış, beni öldürmek için ama onlar da benim Allah’tan bir hediye olduğumu söylemişler, bu sayede hayatta kalmışım. Annem beni yanında istemeyince babamın diğer eşi sahiplenmiş. Babamın diğer eşi beni büyütürken hiçbir zaman kendi evlatlarından ayırt etmeden büyüttü. Onun için beni dünyaya getiren anneme saygı duysam da, büyüten ve beni koruyan diğer annemi çok seviyorum.. herşeyimi ona borçluyum. Allah onu cennetinde yaşatsın. Bölgemizde ve ailemde albino hastası olan sadece benim. Çocukluğumdan beri çok zorluklar yaşadım. Hiç oyun oynayacak  arkadaşım olmadı. Okulda ve köyümdeki benim yaşımdaki ve benden küçük çocuklar hep benden kaçtılar. Çok üzülüyordum bu halime ve Allah bana okulda okurken Fatma adında arkadaş hediye etti ve her zaman onunla oynadım, hala en yakın arkadaşım benim.. Beni büyütün annem, babam ve Fatmam dışında herkes benden hep kaçtı, beni insan yerine koymuyorlardı.

Artık yetişkin olup evlenme çağına geldiğimde eşimle tanıştım. Başlarda çok zordu çünkü ailesi beni kabul etmekte zorlandı ve sürekli ailelerinde bir krize neden olduğumu söylüyorlardı. Bu nedenle eşimle aramızda bir süre problemler hiç dinmedi. Ancak Allah’a olan inancımın verdiği güç, bazı arkadaşlarımın bana destek olması ve medya aracılığıyla dinlediğim bazı insanların ben ve benim gibileri yüreklendirmesi, özelikle ülkemizdeki Albinizm liderinin bizi rahatlatması sayesinde karşılaştığım tüm zorlukların üstesinden gelebildim. Günümüzde Tanzanya’da insanlar albino hastalığı hakkında geçmiş yıllara göre daha anlayışlılar ancak bir kısmı ayrımcılığa ve dışlamaya devam ediyor maalesef..

Albino hastası olduğum için, gözlerimin doğası sebebiyle düzgün bir şekilde göremiyorum, güneş altında en fazla 3 saat çalışabiliyorum, yaralandığımda ya da sakatlandığımda iyileşmem çok zaman alıyor ve sağlık sigortam da yok, kullanmam gereken özel bir vücut yağım var ancak çok pahalı olduğu için satın alamıyorum. Kocam çiftçilikle uğraştığı için evimizin su ihtiyacını mecburen ben karşılıyorum ve genelde sabah vakitlerinde su aramaya çıkıyorum. Çocuğum küçük olduğu için onu sırtıma bağlayarak yola çıkıyorum. Günde 8 saat sürüyor evime su getirmek..Ben su taşırken diğer çocuklarım ev işlerinde yardım ediyor. Onların ders çalışması gerektiği zamanda ev işleri yapmalarını istemiyorum ama su taşımaya gittiğim için tek başıma yetişemiyorum.

Biz her zaman suyu kaynatarak içiyoruz ve genelde sabun kullanıyoruz ancak bu da hasta olmamızı engelleyemiyor, köyümüzde tifo çok yaygın ve defalarca bu hastalığa yakalanıyoruz. Köyümüz sağlıklı su ile buluşabilirse yavrularımla oyunlar oynayıp iyi zaman geçirebilirim, onlara ders çalıştırır, ilerde güzel bir hayata sahip olmaları için çalışabilirim. Çocuklarımın benim yaşadığım imkansızlıklarla dolu hayatı yaşamalarını istemiyorum. Onlar bizim umut dolu geleceğimiz… Bizlere kendimizi anlatma, hayallerimizi gerçekleştirme imkânı sunduğu için Türk halkına teşekkürlerimi ve selamlarımı iletin lütfen… Onları çok seviyorum..