Suyun Buharlaşması

Tatlı su varlıklarını konuma ve zamana göre önemli değişiklikler gösterir. Yağışlar buharlaşma, yüzey akışı ve yer altı rezervuarına sızmak biçiminde dağılır ve en büyük hareket akış ve buharlaşma kısmına aittir. Örneğin Asya kıtasına her yıl düşen yağışın %55’’i, Güney Amerika’ya düşen yağışın %57’si, Afrika’ya düşen yağışın %80’i buharlaşma ile atmosfere geri döner.

Hızlı nüfus artışı ve suyun sürdürülebilir olmayan kullanımı her geçen yıl kişi başına düşen tatlı su miktarını mühim oranlarda azaltıyor. 1970’li yıllarda şahıs başına 12,900 m3 su düşerken bu miktar 1990’lı yıllarda 9,000 m3, 2000’li yılların başına 7,000 m3’e kadar gerilemiştir. 2025 yılında kişi başına düşen su miktarının 1700 m3’e düşmesi öngörülüyor.

Afrika ve Orta Doğu ülkelerinde ise bu miktar daha da aşağılardadır…

Dünyada su kıtlığı sınırını tanımlamak için kullanılan “Falkenmark su stres indeksi”ne göre :

Yılda kişi başı 1,700 m3 su düşen ülkeler; yeterli suya sahip
Kişi başı 1,000-1,700 m3 suya sahip olan ülkeler; su stresi yaşayan
500-1,000 m3 suya sahip olan ülkeler; su kıtlığı çeken
500 m3 altında suya sahip olan ülkeler ise mutlak su kıtlığı içinde ülkeler olarak görülmektedir.

Günümüzde 700 milyondan fazla insan su kıtlığı çekiyor. Birleşmiş Milletler Uluslararası Gıda Örgütüne (FAO) göre 2025 yılında 1,8 milyar insan mutlak su kıtlığı çeken ülke ve bölgelerde yaşıyor olacak.